Uzbek Quran in audio and text

Muzułmanie uważają Koran nie tylko za natchnione przez Boga, ale za dosłowne słowo Boże.

Muhammad nie napisał tego, ponieważ nie umiał pisać. Zgodnie z tradycją kilku towarzyszy Mahometa służyło jako skrybowie, spisując objawienia. Wkrótce po śmierci proroka, Koran został skompilowany przez towarzyszy, którzy zapisali lub zapamiętali jego części.

Kalif Uthman ustanowił standardową wersję, znaną obecnie jako kodeks Uthmanic, która jest powszechnie uważana za archetyp znanego dziś Koranu. Istnieją jednak różne interpretacje, z przeważnie niewielkimi różnicami w znaczeniu.

Muzułmanie wierzą, że Koran jest ostatecznym objawieniem Boga dla ludzkości, dziełem boskiego przewodnictwa objawionego Mahometowi przez anioła Gabriela.

Szacunek dla tekstu Koranu jest ważnym elementem wiary religijnej wielu muzułmanów i Koran jest traktowany z szacunkiem. Opierając się na tradycji i dosłownej interpretacji Koranu 56:79 („nikt nie może dotykać oprócz tych, którzy są czyści”), niektórzy muzułmanie uważają, że przed dotknięciem kopii Koranu muszą wykonać rytualne oczyszczenie wodą (Wudu lub Ghusl), chociaż ten pogląd nie jest uniwersalny.

Treść Koranu dotyczy podstawowych wierzeń islamskich, w tym istnienia Boga i zmartwychwstania. W Koranie pojawiają się także narracje o wczesnych prorokach, tematy etyczne i prawne, wydarzenia historyczne z czasów Mahometa, dobroczynność i modlitwa. Wersety Koranu zawierają ogólne napomnienia dotyczące dobra i zła, a wydarzenia historyczne są powiązane z zarysem ogólnych lekcji moralnych. Wersety odnoszące się do zjawisk naturalnych zostały zinterpretowane przez muzułmanów jako wskazanie autentyczności przesłania Koranu.